W medycynie alternatywnej istnieje coś takiego, jak głodówka lecznicza. Polega na okresowym całkowitym zaniechaniu spożywania jakichkolwiek pokarmów, za wyjątkiem płynów. Ma ona prowadzić do oczyszczenia organizmu, zmuszając go do wykorzystania zgromadzonych zapasów, zamiast „dostaw” z zewnątrz. Rzućmy okiem, jak dokładnie to wygląda…
W pierwszej kolejności spalane będą zapasy glikogenu w wątrobie, następnie tłuszcze i białka. Im dłużej trwa głodówka, tym spalanych jest więcej aminokwasów powstałych z rozkładu białek krwi i tkanki mięśniowej. Podnosi się poziom ryzyka wystąpienia hipoglikemii, na którą szczególnie wrażliwa jest tkanka nerwowa. Konsekwencją głodówki może być również kwasica ketonowa. Objawia się ona sennością, zaburzeniami świadomości, obniżonym łaknieniem, nieprzyjemnym zapachem z ust i ogólnym osłabieniem organizmu.
Z medycznego punktu widzenia, głodówka nie jest rozsądną metodą, a prowadzona nieumiejętnie może doprowadzić do wielu nieprzyjemnych powikłań. Oprócz kwasicy nerkowej, groźnym następstwem głodówki bywa zwiększenie wchłaniania szkodliwych substancji w jelitach, natomiast długotrwały brak pokarmu skutkuje zanikiem kosmków jelitowych, prowadzący do zaburzeń wchłaniania po powrocie do normalnego trybu żywienia.
Jeżeli cierpimy na jakąś przewlekłą chorobę, nigdy nie powinniśmy podejmować samodzielnych decyzji o głodówce!
Nieco inaczej patrzono na głodówki w czasach zamierzchłych, kiedy były one jednymi z podstawowych metod leczniczych. Pitagoras, Sokrates czy Awicenna zalecali powstrzymywanie się od przyjmowania pokarmów, sami również stosowali głodówki, by oczyścić ciało i umysł, wzmocnić siłę ducha i zdrowie. Głodówki pojawiają się w starożytnych tekstach medyków chińskich, tybetańskich, indyjskich, perskich, arabskich, babilońskich, greckich, rzymskich i żydowskich, natomiast takie postacie, jak Hipokrates czy Galen wręcz zmuszały swoich pacjentów do głodówek. Słynny Awicenna, którego teksty stanowią podstawę europejskiej myśli medycznej, zalecał leczenie głodem, jako jedną z najważniejszych metod terapeutycznych.
Generalnie rzecz biorąc, głodówki nie są dobrymi metodami, jeśli nie jesteśmy przekonani o swoim zdrowiu i możliwościach organizmu. Przed rozpoczęciem ewentualnej głodówki, najlepiej skonsultować się ze specjalistą, który określi, czy będzie to dla nas dobre rozwiązanie.
